Na
Guadeloupe zeilen we via Antigua naar Barbuda, een eiland ten noorden van
Antigua met prachtige verlaten witte stranden, turkoois water en zeer weinig
toerisme. Er is een klein vliegveld waar alleen lokale maatschappijen op
vliegen, er zijn slechts een paar hotels en ook de meeste zeilers slaan Barbuda
over omdat het enerzijds niet op de route ligt en anderzijds omdat je er niet
kunt uitklaren.
Als je naar
Barbuda zeilt, moet je formeel terug naar Antigua om uit te klaren en dat
willen we niet. Na wat puzzelen besluiten we een gok te nemen; we klaren op
Antigua uit en gaan door naar Barbuda. Uiteindelijk zullen we over 1,5 week pas
op een nieuw eiland inklaren. We zien wel hoe moeilijk een ambtenaar gaat doen.
Barbuda
blijkt dit risico zeer de moeite waard. We gaan voor anker aan de westkant,
halverwege het eiland. Het water is hét meest turkoois tot nu toe en het strand
is echt eindeloos lang, superwit met soms een vleugje roze. Ergens veel verder
op staat een klein hotel, op een grote
afstand bij ons vandaan liggen een paar medezeilers en verder is er niets dan
rust en het geluid van de branding. Ahhh, dit is wat we hoopten. Geniet maar
van de foto’s, we hebben er geluierd en er valt niet veel over te schrijven
haha.
Foto: Panorama uitzicht vanaf het strand met
onze boot op de achtergrond.
Foto: Barbuda een platte pannenkoek.
Foto: Zo zien wij er tegenwoordig uit.
Foto: Onze voetsporen....
Super super jachten op St Barths
Op 28 maart
worden we ‘s ochtends vroeg wakker door Ewan maar ook door een enorme
oceaandeining die ons zowat uit bed rolt. De wind is, zoals voorspeld, aangetrokken
en dat maakt onze ankerplek geen pretje. We besluiten meteen te vertrekken naar
St Barths. Wij zijn niet de enige: bijna alle voor anker liggende boten
vertrekken plotsklaps. Het is een heerlijke zeiltocht met een goede wind van
achteren. We zeilen alleen op ons grootzeil tot vlak voor St Barths, daar
veranderen we van koers en haalt een zeilboot ons in wat Joost doet besluiten
de fok ook uit te rollen zodat we de andere boot weer kunnen inhalen. Een wedstrijdje
kun je overal houden haha.
We kijken
onze ogen uit in St Barths. Er liggen wel zeker 30-40 super jachten of super
prachtige jachten. Het is ook kneiterdruk, door vele ‘gewone’ boten. De Bucket
regatta blijkt hier nu te zijn en deze is alleen voor de grote jongens. Jeez,
hou gaan we hier een plekje vinden? Na een uur(!) rondvaren, zoeken, inschatten
en goed kijken hebben we geen goede plek dicht bij de kant kunnen vinden. Alles
in deze baai is vol. We zijn genoodzaakt om te ankeren meer buiten op in de
baai, waar de oceaandeining vrij heftig is.
Deze deining
blijkt heftiger dan we dachten. De achterkant van de boot maakt zulke klappen,
dat het zeewater door de loospijpen omhoog de kuip in sproeit. Ook ligt de boot
hard te rukken aan het anker wat veel kabaal maakt in de voorpunt waar Ewan
slaapt. Ewan gaat wel goed slapen maar wordt rond twaalf uur ’s nachts wakker
en kan dan niet meer de slaap vatten. Uiteindelijk valt hij een paar uur later
bij mij in bed in slaap. Wat een rotplek, wat een rotnacht! Zo gauw het licht
wordt, lichten we het anker en vertrekken naar Sint Maarten. Dan maar niet
inklaren op de Franse computer in St. Barths!
Boeing 747 en shoppen op Sint Maarten
Na een
vlotte zeiltocht komen we lekker vroeg in de middag aan op het Nederlandse deel
van Sint Maarten en gooien het anker uit in Simson
bay zonder storende oceaandeining.
Dit is beter. Een uurtje later komen Ben en Elly van White Spirit langs
zij. Het blijkt dat onze Nederlandse vrienden nog allemaal op Sint Maarten
liggen. Kunnen we weer eens even borrelen en krijgt Ewan weer eens andere
mensen te zien dan onszelf. Het inklaren blijkt geen probleem gelukkig.
Om nog even
gezellig bij White Spirit te borrelen besluiten we in de lagoon te gaan liggen.
Uiteindelijk ankeren we bijna recht aan het einde van de startbaan van het
vliegveld. Geen goed plan! Alhoewel Ewan er snel aan gewend is en gewoon
slaapt, wij vinden het niet bepaald rustgevend, zeker niet als de KLM en Air
France boeings opstijgen. Dus gaan we een paar dagen later op weg naar Marigot,
gelegen in het Franse deel van Sint Maarten. Tijdens dit tochtje houden we even
vaart in bij het vliegveld. De vliegtuigen landen hier spectaculair, vlak over
het strand en dan touchdown! Het is een heel toeristisch gebeuren omdat de
vliegtuigen echt heel laag over vliegen en er liggen zelfs tonnen in het water
zodat je met je boot niet te dicht bij komt. Gelukkig vliegt de KLM netjes op
tijd en zien we zoals gehoopt de grote Boeing 747 indraaien om te landen. Wow,
hij vliegt recht over ons heen, echt groot! Wij varen nog op enige afstand
zodat het geluid Ewan niet aan het schrikken maakt en dat is zeker goed, wat
een kabaal op het standje!
Foto's: Overvliegende Boeing 747.
In Marigot
huren we een auto voor een dagje en doen heel veel boodschappen in een
megawinkel voor een goede prijs. We zijn nog een paar uur op zoek naar een
nieuwe gasfles en ook crossen we wat over het zuidwestelijke deel van het
eiland maar dit kan ons eigenlijk niet bekoren. Veel de druk en industrieel. We
zijn al ontzettend verwend natuurlijk en Barbuda zit nog fris in ons geheugen.
Ons plan om
niet lang in Sint Maarten te blijven wordt waarheid. Op 4 april zetten we zeil
naar de British Virgin Islands….klinkt veel beter toch? Op naar tropische
stranden en snorkelen!
