Ewan heeft koorts!

Aarghhh Ewan heeft koorts! Het is zo zielig, ons arme mannetje!

Ewan heeft inmiddels één tandje en daar lijken er nu twee bij te komen. Daarom heeft hij koorts denken wij. Helaas is de informatie op internet en onze babyboeken niet eenduidig over of koorts kan horen bij tandjes krijgen en twijfelen we of we hem een zetpil moeten geven (is een zetpil juist slecht? Is even koorts goed?). Na een dag koorts die verder op loopt tot 39,4 (Ewan lijkt zich verder redelijk te voelen gelukkig) ga ik even sparren met Mieke, haar dochtertje heeft ten slotte al vele tandjes gekregen. Erg fijn dat dit even kan. Hierna besluiten we Ewan voor de nacht toch een zetpil te geven. Dit is een meesterzet want a) hij slaapt goed en b) de koorts zakt! Uiteindelijk blijkt Ewan in één keer 3 nieuwe tandjes te krijgen, geen wonder dat dit zo’n pijn doet en koorts veroorzaakt!

 

Ewan gaat in Barbados voor het eerst de zee in. We hebben hiervoor een mooie grote babyzwemband, gekregen van een vriendin (nog bedankt Sjaan!). Ewan vindt het heerlijk om in de band te dobberen maar anderzijds ook wel eng en hij houdt zich goed vast aan de band. Dit komt met name door de golfslag, hij is dit nog niet gewend. In ieder geval voor herhaling vatbaar!

 

Foto: Ewan in de grote gele zwemband

Barbados - "psycho analyse" oversteek

Op de Canarische eilanden hadden we een moment van twijfel, zouden de eilanden van de Caribische zee de grote oversteken (heen en terug) waard zijn? Nu we zijn aangekomen is het antwoord volmondig JA! De temperatuur van de lucht en het water zijn heerlijk, de hele dag waait er een briesje of een hardere wind, het water is zó helder en prachtig azuur blauw. Boven alles misschien wel is dat de bewoners van Barbados heel erg vriendelijk zijn. Op straat lijken veel mensen elkaar te kennen, er is altijd tijd voor een praatje. Ook wij worden regelmatig aangesproken, dat is veelal te danken aan Ewan. Mensen zijn geïnteresseerd en zeker de vele taxichauffeurs zijn niet opdringerig. Het geeft een heel warm en rustig gevoel waar van we denken; dat missen we soms in Nederland. Nederlanders kunnen gehaast en opgefokt zijn. Ook wij dragen daar thuis ons steentje aan bij.

Het goede en ontspannen gevoel dat we nu hebben leidt dan ook tot de vraag: hoe kunnen we zo heerlijk ontspannen blijven ook als we terug zijn in Nederland? Is dat eigenlijk wel mogelijk in de cultuur waarin we wonen en werken? Eenmaal terug zullen we in ieder geval een serieuze (en ontspannen J) poging wagen.

Toeristisch Barbados

Charlisle bay, de ankerbaai waar wij liggen bij Bridgetown, is erg toeristisch. Er worden jetski’s verhuurd en de mensen die daar op rond racen doen dat bijzonder graag tussen de geankerde boten door, tot ergernis van ons soms (met name als Ewan ligt te slapen). Op de stranden zijn een aantal gezellige strandtenten waar de toeristen rondhangen. ’s Avonds is er regelmatig karaoke met heel veel valse noten haha. Een aantal grote charter catamarans varen af en aan naar de mooie snorkelstekken. Dit benutten we door met onze dingy (bijboot) naar deze catamarans toe te varen en ter plekke zelf te gaan snorkelen. Hierdoor vinden we schildpadden (zo bijzonder!) en twee wrakken waar we tussen de scholen gekleurde visjes zwemmen. Fantastisch!

Bridgetown zelf is een drukke stad vol vrolijk gekleurde huizen in combinatie met oude Engelse bouwwerken. Alles is laagbouw. Er zijn meerdere Burger Kings en KFC’s. De buitenwijken zijn sfeervoller vinden wij: veel kleine gekleurde huizen, spelende kinderen op straat en kerstversiering die er nog hangt. Met een lokale bus verkennen we het eiland. Barbados is super groen in vergelijking met de droge Canarische eilanden en bevalt ons stukken beter. Onderweg zien we veel dorpjes met smalle straten. De bus racet er door heen en rijdt gemakkelijk langs hoge rotswanden met maar twee centimeter tussen ons raam en de rotswand….dat is even slikken en snel een beetje naar het gangpad opschuiven!

 

Foto: Buitenwijk Bridgetown.

 

Foto: Drukke winkelstraat in Bridgetown.

Oude bekenden

In de ankerbaai ligt een Duitse boot (Fantasea) waar we naast hebben gelegen in San Sebastian op La Gomera (Canarische eilanden). Het is gezellig om Michael en Heike te zien en het wordt meteen gezellig borrelen. Zij blijven ook nog ruim een week hier liggen dus we kletsen nog regelmatig. Na een weekje komen er nog twee ‘oude bekende’ boten de ankerbaai binnen zeilen. Eerst arriveren Ben en Elly met hun White Spirit en een dagje later loopt de Cassandra binnen met Marijn, Mieke en Mara (3 jaar). Het weerzien is erg fijn, ook om verhalen over de overtocht uit te wisselen. Beide stellen zijn twee dagen na ons uit La Gomera vertrokken en hebben net zo’n uitputtende reis als ons gehad.  Bij aankomst van de Cassandra gaat de champagne open en natuurlijk ook de lokale rum, we hebben het allemaal gehaald! Het is meteen super gezellig. De dagen erna borrelen we samen, gaan we naar het strand en eten we samen een hapje. Na ruim twee weken op El Hierro zonder mensen met wie we echt een klik hadden, voelt dit als een verademing! Ook doordat we leuke nieuwe contacten op doen met boten die we op Grenada ook weer gaan zien. We genieten volop van alle gezelligheid J.

 

 

Foto: Met de bus door Barbados.

 

 

Foto: Uitzicht over oostkust Barbados.

 

 

Foto: Indrukwekkende rotsformaties bij Batsheba.

 

 

“Psycho analyse”

Achteraf is het best interessant: iedereen die we gesproken hebben heeft een zware oversteek gehad en allen hadden dit niet verwacht op basis van wat gelezen in de pilots of gehoord van ervaringsdeskundigen. Als ik echter nu de pilots of andere boeken erop na sla, staat er wel degelijk dat de oversteek geen pretje hoeft te zijn en dat deze kans zelfs aanzienlijk is! Blijkbaar interpreteren wij allemaal teksten of wat wij horen naar datgene dat we al denken of graag willen…… ook speelt mee dat we willen gaan ‘ongeacht wat’.

Rolling little baby

Omdat de boot erg rolt en door de onverwachtse ‘beukgolven’, ligt Ewan altijd tussen twee kussens. En dat is ook echt nodig! Zonder zou hij met driedubbel salto van de ene kant naar de andere kant van de bank rollen. Ewan vindt het allemaal best en hij doet er zelfs zijn voordeel mee. Hij kan nu namelijk rollen als de beste! Zowel op zijn rug als terug naar zijn buik. Hij probeert het een paar keer en vaak is er wel een golf die hem helpt (nu voor anker op Barbados kan hij wel zelf op zijn rug rollen, maar terug naar zijn buik lukt niet).

Wat lastiger voor ons is, is Ewan naar bed brengen. Soms ligt hij heerlijk in je armen te doezelen of te slapen en dan wil je hem in die toestand ook in bed leggen. Op een bewegend schip is dat erg lastig. We proberen het als volgt: degene die Ewan heeft seint de ander zo stil mogelijk in…tijd voor actie. Zodra degene met Ewan staat, pakt de ander hem/haar vast om zijn/haar middel. In tandem strompelen we dan zo goed en rustig als mogelijk naar zijn bedje om hem er zo stil mogelijk in te leggen. En o wee als dit proces verstoord wordt door een ´beukgolf´ en wij ons evenwichtig verliezen waardoor Ewan met een schok toch net wakker wordt…..grrrr, zucht, oh neeee. Uiteindelijk worden we er best behendig in met z´n tweeën. Het is jammer dat we geen hand over hebben om een filmpje te maken want het heeft er heel komisch uitgezien.

 

 Foto: Ewans bereik wordt groter….

Tijdens de oversteek lukt het ons om de klok 3 uur terug te zetten. Eén uur meer is nodig voor Barbados-tijd. Dat uurtje moeten we maar aan land inhalen vinden we. Met het terug zetten van de klok wachten we tot Ewan weer eens rond half acht wakker wordt. Als we dan de klok één uur terug zetten, wordt hij de eerste dagen erna meestal rond 6.00 uur wakker wat dan langzaam weer richting 7.30 uur gaat. Aangezien we niet zo heel goed slapen vinden we 3 uur terug al een hele prestatie.

Eten aan boord tijdens oversteek

Tijdens de oversteek zorgen we goed voor ons zelf, dat is ook echt nodig. We hebben voor 4 dagen klaargemaakt eten meegenomen, zowel voor onszelf als voor Ewan. Aan boord koken we meestal in één keer voor 2 dagen eten. We eten een warme maaltijd aan het begin van de middag zodat we niet ’s avonds hoeven te koken en af te wassen. Op deze manier kan de eerste wacht rond 19.00 a 20.00 uur in gaan.

El Hierro was helaas een slecht eiland qua bevoorrading. Dat hadden we ter plekke al gemerkt. Veel verse producten bleken niet lang houdbaar. Door deze ervaring hebben we groenten en fruit nog zorgvuldiger uitgezocht. Uiteindelijk kwamen we redelijk goed uit. We hadden zelfs nog een pompoen, wat aardappels en een paar appels over bij aankomst op Barbados. Wel bleken de sperziebonen, genoeg voor drie dagen eten, al na twee dagen zeilen harig. Maar ook zes pakken houdbare melk en zelfs crackers van El Hierro bleken de einddatum niet te halen en hebben we onderweg weg moeten gooien. De verse groenten en fruit bewaren we in 2 kratten onder de tafel in de kajuit. De kratten staan op antislip. Wanneer er ruimte in de koelkast vrij komt, verplaatsen we wat eten van onder de tafel naar de koelkast. In onze ervaring bleef het groenten en fruit onder de tafel in het donker en in geventileerde kratten langer goed dan wanneer bewaard in fruitnetten.

WE MADE IT!!! - De oversteek

We zijn aangekomen op Barbados na 17,5 dag zeilen, Woehhhh!

Als route hebben wij zoveel mogelijk de ‘grootcirkel’ route aangehouden. Deze route beschrijft een boog en omdat de aarde rond is, is dit de kortste route. Wij hebben 2.519 zeemijlen afgelegd (ruim 1.399 km) met een gemiddelde snelheid van bijna 6 knopen per uur (10,8 km/uur). Voor onze boot en het gegeven dat we voor comfortabel en niet heel snel zeilen hebben gekozen, is dit een goede gemiddelde snelheid.

Eerste en tweede etmaal

Op zaterdag 14 december vertrekken we rond 13.00 uur vanaf het Canarische eiland El Hierro. De wind is afgenomen maar het waait nog steeds erg hard, 6 bft uit het oosten met vlagen van 7-8 bft. De voorspellingen zijn gunstig en tijdens de oversteek zullen we de wind grotendeels van achter hebben. Bij vertrek worden we uitbundig uitgezwaaid door onze medezeilers die ook de komende dagen zullen vertrekken. Eenmaal buiten de haven zijn de golven erg hoog, zo’n 4 meter. Met drie riffen in het grootzeil zetten we dapper koers naar het zuidwesten. Het gaat aardig tekeer en het is een pittig begin.

De eerste 6 dagen zijn heel erg zwaar, voornamelijk omdat het ons niet goed lukt overdag te ontspannen en ’s nachts te slapen. Dat dit niet wil lukken komt door een combinatie van vier onaangename factoren. Ten eerste waait het met name ’s nachts harder dan is voorspeld. Daarnaast komen de golven uit drie verschillende richtingen. Regelmatig, maar dan zonder regelmaat, krijgen we een beukgolf van opzij. BAM, de golf slaat tegen onze romp die helemaal schuin wordt weggezet. Deze ‘beukgolven’ zorgen ervoor dat je bijvoorbeeld de thee naast het kopje schenkt, van de kuipbank valt als je even ligt of omvalt in de boot. Ewan ligt ook altijd tussen twee kussens in. Verder zitten er tussen de golven veel brekers, die ook regelmatig in de kuip breken. En tot slot komen er regelmatig buien over die dan wel voor fris water zorgen, maar ook de kuip nat maken. Echt buiten zitten of met de wacht ’s nachts buiten zitten gaat dus niet. Joost probeert het ’s nachts nog wel een paar keer maar dat eindigt alleen in natte kleding, een natte slaapzak en een gefrustreerde  Joost. Deze combinatie van onaangename factoren zorgt ervoor dat het slapen in ons schip aanvoelt als slapen in een kruising van de attracties ‘het schip’ in de Efteling en de ‘bobsleebaan’. Gelukkig kunnen we er nog om blijven lachen én slaapt Ewan wel goed, een echte zeebonk.

Derde en vierde etmaal

In de derde en vierde nacht trekt de wind aan naar 7-8 bft met in de derde nacht regelmatig vlagen van 9 bft. Er zijn enge steile en hoge golven met veel brekers. We zeilen met alleen ons kotterzeiltje en op zich gaat dat prima. Dan komt er een grote breker achterop de boot waardoor een beschermingskap van 2 ventilatie openingen afbreekt! Gelukkig redden de blauwe plastic deksels van de babyvoeding ons, deze maakt Joost als noodafdichting vast. Werkt prima. De aangerichte waterschade in de bakskist is gelukkig ook minimaal. Dit zijn de twee slechtste nachten en wij zijn opgelucht als het weer een dag later iets beter wordt.

 

Foto: Noodreparatie met blauwe deksels van babyvoeding.

Vanwege het slechtere weer, kunnen we geen luiken opzetten. Dit betekent veel binnen zitten met een temperatuur van ca 27 graden Celcius, want koud is het in ieder geval niet! Toch denken we wel eens voor de grap of we wel de goede kant op gaan, zoveel slecht weer… gaan we niet richting noorden? Gelukkig vertelt de stijgende watertemperatuur ons dat we in ieder geval naar warmer water gaan, nu is de temperatuur al opgelopen tot 26 graden Celsius.

Zesde etmaal

Eindelijk rond de zesde dag gaat het minder hard waaien en worden de golven minder hoog, zo’n 2 meter. Het zeilen wordt comfortabeler en we zetten een cd met kerstmuziek op om alvast in de stemming te komen J.

Zevende etmaal

De ZON, eindelijk voor langere tijd zien we de zon. Omdat ook de golven lager zijn, zetten we een dakluik open en een deel van de kajuitingang. Frisse lucht! Ook gaat Ewan in bad en wij daarna douchen. Wat een luxe gevoel! Als speciale traktatie op het tropische vinden we een vliegende vis op ons voordek. Deze heeft al wel te lang gelegen om op te eten maar ach…in fileren zijn we nog niet zo dapper.

 

Foto: “Gevlinderde” zeilvoering met passaatwolken boven ons.

 

Foto: Zeilend bij beter weer, alleen op grootzeil met kotterzeil nog aangehaakt.

Negende etmaal

OVER DE HELFT!! Nog 1.255 (697 km) mijl naar Barbados, achter ons ligt 1.264 (702 km) mijl terug naar El Hierro. De wind komt nu uit het noordoosten en is 22 knopen (5 bft). We zeilen nu alleen op een ingerolde genua en dat gaat goed. De nacht is zelf rustig genoeg geweest en we hebben een relatief goede nachtrust gehad. Overdag neemt de wind nog iets meer af en gaan we aan het rollen. Onze boot lijkt wel een waggelende zwangere koe….. zucht, is het dan nooit goed?

Wij hebben ondertussen wel ons ritme gevonden en dat is prettig. De ene dag vloeit zo over in de andere. Ook heb ik een gevoel van rust en ritme, ondanks het slaapgebrek. Wat is de oceaan machtig mooi en bovenal machtig.

Twaalfde en dertiende etmaal – Eerste en tweede kerstdag

We beginnen de dag rond 07.00 uur met kerstliedjes en zelfs een paar waxinelichtjes in diepe houders op antislip. Knus is het. Omdat we zo schommelen leven de waxinelichtjes niet lang, het kaarsvet overspoelt de lonten. Dan krijgen we een grote golf in de kuip die de boot plotseling opzij duwt. De suikerpot en waterketel vallen op de vloer. Het is een waterig suikerfeest op de grond en Joost heeft even een dip. Als remedie zetten we de kerstcd maar wat harder en alles is weer goed J. Onder de vloer maken we wel schoon als we aankomen.

Op tweede kerstdag bellen we met onze ouders via de satelliettelefoon. Erg fijn om iedereen even kort te spreken. De wind neemt nog iets meer af naar 3-4 bft en we zetten eindelijk weer het grootzeil bij, wel met driedubbelrif. Samen met een stuk genua lopen we als een trein en nog wel over één boeg! We genieten van het zeilen, er is zon en de kuip is droog.

Helaas breekt dan de een lijn van de lazy-jack (deze lijnen trek je omhoog ter ondersteuning van het grootzeil als je deze laat zakken). Dat is balen want op zee is de lazy-jack wel heel fijn bij het neerlaten van het grootzeil. We besluiten de basisconstructie te hijsen met de kraanlijn, en dat lukt! Ten minste, voor een paar dagen, dan breekt een ander deel van de lazy-jack lijn en zitten we met een losse kraanlijn boven in de mast die om de verstaging geslagen is. Gelukkig zit de kraanlijn verder niets in de weg dus kunnen we het oplossen van dit probleempje uitstellen tot we aangekomen zijn.

Achttiende etmaal – Oudejaarsdag

Barbados is in zicht en er zwemmen dolfijnen voor de boeg. Wat een welkom!

We besluiten de motor bij te zetten om in een noodtempo naar Barbados te racen, we redden het dan om voor middernacht op Barbados te zijn. Vuurwerk en oud&nieuw gevoel lijken ons een passende afsluiting van onze eerste oversteek. Om 21.00 uur liggen we voor anker in Charlisle bay in Bridgetown. Van de kant komt ons harde feestmuziek tegemoet. Wel zijn we best moe. We proberen met een film wakker te blijven maar omdat dat niet lukt zetten we 2 wekkers…..waar we door heen slapen!! We missen het vuurwerk en de gekoelde champagne staat nog ongeopend in de koelkast. Wat ontzettend suf!

Wanneer we de volgende morgen wakker worden, blijken we in een mooie baai te liggen met azuurblauw water. Vlak bij de boot zwemt een zeeschildpad en even verderop zwemt een paard. Het zwemmende paard is ons een raadsel maar verder….hmmmm, machtig mooi is dit!

 Foto: Uitzicht over het strand aan de ankerbaai vanuit de mast.

 

Foto: Eerste strandwandeling met uitzicht op onze boot.

 Foto: Een zeeschildpad!!