Op het
‘Bloemeneiland’ Flores blijven we een paar dagen en liggen we in de kleine en knusse marina. We
hebben geluk met het weer. Bij bewolkt weer zie je namelijk vrijwel niets van
de mooie kratermeren en watervallen die Flores bekend maken. Wij hebben een
paar dagen stralend weer. De dag van aankomst ontmoeten we in de haven een
Duitser die op het eiland woont en zijn auto verhuurt aan toeristen. Spontaan
besluiten we om de volgende dag de auto te huren. Zijn buren hebben kinderen en
van hun kunnen we een kinderstoeltje lenen. Da’s mooi geregeld! De volgende dag
staan we vroeg op en rijden de hele dag over het eiland. Er zijn vier prachtige
Lagoa’s; kratermeren, elk met een andere kleur omringd door prachtige
(dennen)bossen en bergen. Ook zien we veel mooie en hoge watervallen,
watermolentjes en mooie bloemen. Het hoogtepunt vinden wij een groot meer onder
aan een steile rotswand, omgeven door bos en lelies aan de oever. Langs de
steile rotswand komt een pracht aan watervallen omlaag zetten. Een klein
paradijs op aarde….
Foto: Paradijs op aarde.
Foto: Een van de kratermeren.
Foto: Ewan legt het Joost even uit.
Op maandag,
de tweede dag na aankomst, besluiten vanwege een naderde depressie de volgende
dag Flores te verlaten en naar het eiland Faial te zeilen. Daar ligt Horta, een
grotere plaats met een beschutte ankerbaai. Met het slechte weer dat komt
liggen we hier zeker weten beschut en in Horta kunnen we meer doen. Op Flores
is het kleine en verspreide dorpje pas bereikbaar na een lange zeer steile
klim. Met het voorspelde weer is volgens de havenmeester Flores gehuld in een grauwe
sluier van wolken die zo laag hangt dat het ook vaak ‘regent van de mist’. We
hopen op iets beter weer in Horta.
Van Flores
naar Faial is het ongeveer 24 uur zeilen. Door onze gezellige maar drukke
activiteiten op Flores hebben we nog niet goed kunnen uitrusten van de
oversteek. Moe beginnen we aan het tochtje. Gelukkig is het rustig weer en voor
een groot aantal uren gaat zelfs de motor aan.
Ankermoe en natuurlijk Hup Holland hup
Op 4 juni
gooien we ons anker uit in Horta, onder de zeilers de meest bekende havenplaats
op de Azoren. Het ankeren blijkt hier een drama voor ons: veel rotzooi op de
bodem waardoor ons anker achter een soort staaldraad op de bodem bleef haken.
Na veel pijn en moeite kregen we ons anker weer los. Maar ook: een boot gaat
ankerop en blijft met een in het water hangende lijn achter onze ankerketting
haken. Deze boot trekt onze boot mee en negeert de toegeschreeuwde opmerkingen
van onze buren, waar Miles bijna tegen aan botst. Gelukkig zitten we te
borrelen op een andere boot (en zijn we niet een dagje het eiland op). Joost
springt weer eens snel in de bijboot en weet een botsing te voorkomen. Na
uiteindelijk vier ankerpogingen in vijf dagen zijn we het beu en gaan in de
marina liggen. Ahhh wat een verademing! Joost kan eindelijk weer goed slapen en
met zijn rug gaat het met de dag beter. Met Ewan gaan we nu elke dag het lopen
oefenen en hij gaat zienderogen vooruit. Ewan loopt nu aan één hand, soms half
rennend. Soms doet hij twee stapjes helemaal zelf maar wil daarna toch snel
weer je hand vasthouden. We besluiten in deze haven langer te blijven om goed
bij te slapen en lekker sociaal bezig te zijn.
Horta is echt een verzamelplaats van bevriende boten en het is erg gezellig. Uiteraard
eten we steak in Cafe Peter Sport en ook de chocolade cake smaakt er prima. Ook
Vicky en Elliot, onze vrienden uit Wales met wie we graag optrekken zien we sinds
maanden weer. Met Vicky en Elliot gaan we een dagje naar Pico, het buureiland.
Foto: Traditie op Horta: een muurschildering
van je schip en bemanning.
Foto: Onze bijdrage aan de traditie.
Foto: Veel Nederlanders hier dus er wordt
samen naar het WK gekeken.
Rustig vertoeven op Terceira
Na ruim drie
weken op Faial gelegen te hebben, hoppen we een eiland verder. Op het eiland
Terceira blijven we ook circa drie weken. We klussen wat aan de boot, huren een
dagje een auto, kijken veilig vanuit de bijboot naar het stierenrennen, en doen
best veel samen met Vicky en Elliot. Erg gezellig en lekker rustig. We hebben
de luxe om reismoe te zijn. Na alle mooie dingen die we gezien en beleefd
hebben, vinden we het wel mooi geweest. Langzamerhand worden we klaar om naar
huis te gaan.
Foto: stierenrennen in Angra do Herismo.
En
ondertussen doet Ewan zijn eerste stapjes alleen! Ewan is erg bewegelijk en
klimt op alles wat maar kan. We houden een beetje ons hart vast over de terugreis…hoe
zal Ewan het vinden en beleven? Daar gaan we snel achterkomen: morgen (zaterdag
19 juli) vertrekken we naar Europa. Waarschijnlijk stoppen we in Brest, Frankrijk. We verwachten rond half augustus in Nederland aan te komen...spannend!
Foto: Joost zijn verjaardag vieren we een
dagje eerder, nu op 18 juli.
