Rond half 12
willen we inklaren maar eenmaal bij Customs blijkt dat toch echt nu niet te
kunnen. Een medewerker zit al half slapend met zijn benen op zijn bureau en
negeert ons demonstratief. De ander is een vriendelijke man die ons uitlegt dat
het bijna lunchtijd is, we moeten na hun lunch exact om half 2 terug komen met
een aantal ingevulde formulieren. Geen probleem, we strijken neer in een nabij
gelegen barretje en vullen het papierwerk braaf in onder het genot van een koud
biertje.
Prickly bay
is een mooie vertrekbasis om Grenada verder te verkennen. We maken nog een kort
hopje naar Hog Island, een mooie onbewoonde omgeving maar ook hier is het
knetterdruk met ankerende zeilboten. Dan
weer terug naar Prickly bay waar Nederlandse vrienden (White Spirit en
Cassandra) vanuit Barbados arriveren. We liggen 5 dagen gezellig samen en op
een zondag bezoeken samen de Seven Sisters waterval. Voor dit tochtje weten we
met zijn allen een busje voor een nette prijs te regelen die ons wegbrengt en
weer ophaalt. De tocht naar de waterval maken we met een gids en gelukkig ook
met een geleende wandelstok (dikke tak). Het pad op de heenweg (en ook de
terugweg) is vrij smal en best stijl naar beneden. Omdat het net geregend heeft
is het op sommige stukken aardig glad. De gids helpt mij en Ewan heel goed met
aanwijzingen waar ik mijn voeten kan plaatsen. Om het laatste stukje af te
leggen moeten we door een riviertje lopen, erg leuk maar ook spannend met Ewan
op mijn buik. Hier helpt de gids mij helemaal fantastisch. Het over de stenige
bodem lopen lijkt nu kinderlijk eenvoudig. En dan hebben we uitzicht op de
waterval, het zijn er twee. Supermooi! Jammer is dat het water bruin is door de
hevige regenval. Onze gids laat zich door de waterkleur niet weerhouden en
klimt naar de bovenste waterval om er vervolgens vanaf te duiken. Wij mogen ook
maar durven niet omdat we de bodem niet kunnen zien. Ook van de tweede waterval
springt onze gids vrolijk af. Hmmm, wij maken er maar een foto van maar blijven
op de kant staan haha.
Foto: De afdaling naar de Seven Sisters
waterval.
Foto: Onze gids klaar voor de sprong vanaf
de waterval.
Op 27
januari zeilen we naar Carriacou, een eiland ten noorden van en behorend tot
Grenada. Het is een pittige zeiltocht. We volgen een op internet gevonden
zeiladvies op omdat de zee tussen Grenada en Carriacou erg ruw kan zijn. Ook
wanneer wij er zeilen is de zee er ruw en de boot stuitert er aardig over.
Gelukkig is het van korte duur en bereiken we de ruime ankerbaai van Carriacou
snel. Het is opnieuw erg druk met boten. Aan land is de baai dun bevolkt. Er is een klein stadje en langs
de baai is een summiere lintbebouwing aanwezig van met name golfplaten huisjes
met soms wat steen. De sfeer is heel gemoedelijk en prettig. Via de mail horen
we dat onze Engelse vrienden Vicky en Elliot op Union (onderdeel van de
Grenadines) liggen, een eiland verder noordelijk. We besluiten snel naar Union
te zeilen en hun te ontmoeten.
