De ontwikkeling
van onze kleine Ewan lijkt de laatste weken in een stroomversnelling te zitten.
In de maand februari is hij zelf gaan zitten, zelf gaan staan en heeft hij zijn
eerste stapjes gezet! Wij helemaal trots. Staan is nu zijn favoriete bezigheid,
of spelen met dingen van papa of mama (vooral niet zijn eigen speelgoed). Dat
hij kan staan maakt het voor ons wel een stuk lastiger. Hem even wegleggen op
de neergelaten tafel kan niet meer. In no-time is hij tot de rand gekropen en
staat hij op het punt op de grond te vallen. Wat extra kussens helpen maar nu
staat hij op de bank in de keuken te kijken. En de kraan open te doen waardoor
het aanrecht vol water loopt en uiteindelijk ook de koelkast (niet zo leuk) of
de zeep of afwasmiddel te pakken…of in de vuile vaat te graaien. Opvoeden
blijkt een hele klus… nu al! Een keer nee blijkt zeker niet voldoende.
Hij vindt
alles leuk en veel wordt aan een intensieve inspectie onderworpen. Soms gaat
hij heel precies met zijn kleine vingertjes te werk. Ewan gaat zo heerlijk
vrolijk door het leven. Hij kan in zijn handjes klappen, zelfs 1 keer met
geluid. Wij zingen dan vrolijk ‘klap eens in je handjes blij blij blij…’.
Prachtig vindt hij dat. En we worden ’s ochtends wakker met een lieve lach van
Ewan vanuit zijn bedje naar onze slaapkamer.
Af en toe laten we hem naar Bumba kijken. Het principe van een
beeldscherm moet hij nog bevatten. Als bijvoorbeeld Bumba rechts uit beeld
rent, gaat Ewans blik nog verder naar rechts om Bumba te zoeken. Net als met
Skype, dan wil hij achter het beeldscherm kijken waar de mensen zijn. Goed onderzoeken wat je denkt dat je ziet.
