Foto: Ankerbaai en marina Marin.
Foto: Onze boot vol was, gewassen in wasserette
in havencomplex.
Dingy
supermarkt
We moeten
bekennen dat we hier helemaal blij zijn met de grote en Europese supermarkten.
Even niks geen geneuzel op lokale markten waar je overal moet onderhandelen en
waar je bijna overal vreselijk wordt afgezet prijs (bijvoorbeeld: op Union Island
kostte een witte kool 12 euro en een
klein bakje yoghurt 7 euro). Er staan gewoon prijzen bij de producten die
netjes op de plank staan. En er is véél keus. Veel keus aan producten met een
houdbaarheidsdatum langer dan december 2013…. Haha. Zelfs weer kaas die je tot
juni ongeopend kan bewaren. Ook is er massa’s aan snoepgoed te koop voor een
normale. Koekjes, chocolade, koekjes met chocolade en ga zo maar door. Wat in
Nederland allemaal heel erg vanzelfsprekend is. Ook al vinden we de kleinere
eilanden veel leuker om aan te doen, toch is dit westerse echt even heel fijn. We
hoeven nu niet meer op snoeprantsoen (omdat dat erg duur was) en we worden even
niet meteen op straat aangesproken om het een of ander te kopen of te doen.
Gewoon anoniem weer. Ook wordt hier met de euro betaald en hoeven we zelfs niet
meer hoofd te rekenen haha.
En dan, als
grote kers op de slagroom….. er is hier een grote supermarkt áán het water mét
een dingy (bijboot) steiger! Voor ons een uitkomst, wat een watersportstadje
hier. We laden supermarktkarretjes vol en rijden deze tot aan onze bijboot.
Hup, alles in de bijboot en klaar is kees. Geen hete lange zeultochten door
hobbelige straatjes met gaten in het wegdek en de stoep, Joost dan sleurend met
onze trolley vol beladen met spullen. Alles even heel simpel. We eten ons rond
aan afbakpizza (wel handig dat Ewan nog niet met de pot mee eet), croissants,
baguettes en chocolade. Pas als we deze lekkernijen niet meer kunnen zien,
vertrekken we hier!
Foto: Dingy steiger bij de supermarkt aan
het water.
Foto: Joost pakt de laatste boodschappen in
de bijboot.
Een echte
douche!
In het grote
havencomplex van Marin besluiten we de douches binnen te wippen. We hebben geen
kaart om binnen te komen dus moeten met iemand anders mee naar binnen glippen.
De douches zijn schoon en hebben lekker warm water. Onze laatste echte douche,
dus niet aan boord met een gietertje want zo gaat dat nu, is echt wel lang
geleden. Met het gietertje is best comfortabel en je weet precies hoeveel water
je verbruikt. Maar onze laatste echte
douche … ik moet in mijn geheugen graven….was in een douchegebouw op El Hierro,
Canarische eilanden, rond eind november.
Tjonge zeg… ik mis een echte douche eigenlijk niet eens maar zo voor nu was het
toch wel héél lekker.
Ziekenhuis:
vaccinaties Ewan en mijn dove oor
In het grote
havencomplex, voorzien van allemaal luxe boetiekjes, blijkt ook een arts
gevestigd te zijn. Ewan krijgt hier zijn vierde set “DKTP-HIB-Hep B en Pneu”
prikken. Bij de eerste prik heeft hij nog niet door wat er gebeurt, huilen erna natuurlijk. Nu hij ouder is, heeft
hij wel degelijk door dat er nog een tweede prik gaat volgen. Al half huilend
en smekend kijkt hij mij aan, zo van ‘mama, waarom doe je dit..?’ Ik voel me
heel gemeen dat dit moet. De volgende dag is hij ziek van de prikken en krijgt
koorts. Arme Ewan! Gelukkig hebben we de zetpil paracetamol ontdekt en ’s
avonds voor het slapen gaan geven we hem deze waardoor hij een goede nachtrust
heeft. De volgende dag is de koorts gezakt en voelt hij zich beter. Pfff… over
drie maanden nog twee prikken en dan pas weer met 4 jaar!
Ik heb
ondertussen zelf ook een kwaal opgelopen, eigenlijk al sinds onze begintijd in
Spanje denk ik. Ik hoor met mijn rechteroor niet goed meer. Het lijkt ook
langzaam aan wat erger geworden te zijn. Ik bagataliseer het graag maar Joost
wordt soms knettergek van mij omdat ik hem of niet goed hoor of helemaal niet
hoor. Dus ga ik ook maar naar de dokter. De diagnose: water in mijn binnenoor.
Dit leek ik ook al te voelen…. Blijkbaar kan er na het snorkelen water in je
binnen-oor komen via je neus, wat er dan moeilijk uit kan komen. Ik krijg een
hele pillenkuur voorgeschreven en moet mijn neus spoelen met een oplossing. Nu
ik dit schrijf heeft de kuur al wel voor verandering gezorgd maar dan dat ik
nóg minder hoor en mijn oor nu heel erg tuuuuuuut. Hmmm, komt hierna de stap
dat ‘plop’ het water uit mijn oor gaat? Ik hoop het van harte.
Anse Noir en
Saint Pierre
Na nog een
laatste keer groot boodschappen gedaan te hebben, de boot weer volgetankt te
hebben met drinkwater en schone diesel, alle gastankjes gevuld en ook de
benzine aangevuld, vertrekken we richting het noorden van Martinique op zoek
naar een mooie ankerbaai. Na een heerlijke zeiltocht van een paar uur, gooien
we het anker uit in de baai Anse Noir. Het is een pittoreske kleine baai waar
je mooi kan snorkelen (alleen nog even niet voor mij want mijn oor is nog niet
beter). We liggen hier met zeven andere boten en er is een klein strand met
palmbomen. Rustig, zalig!
Foto: Anse Noir.
Als ik ons
scheepsjournaal de datum en tijd van aankomst noteer, schrikken we allebei een
beetje. Jee, het is al 1 maart…1 MAART! Ergens in mei zullen we vertrekken uit
de Carieb richting Bermuda en/of de Azoren. We besluiten daarom om op 2 maart
naar Saint Pierre te varen, daar uit te klaren en de dag erna naar Guadelope te
zeilen. Tijd
voor een ander eiland. Guadelope lijkt mij bijzonder mooi, ik verheug mij erop
daar naar toe te gaan.
Foto: Vulkaan bij Saint Pierre.
