Op dinsdag 6
mei vertrekken wij rond 12.00 uur van de British Virgin Islands (BVI’s) naar
Bermuda. We maken de oversteek in iets minder dan 7 dagen. Het merendeel van de
reis is comfortabel. De eerste dag is het motorzeilen omdat er te weinig wind
is. Het eerste uur varen we met de Cassandra op, zij blijven nog even in de Virgin
Islands en vliegen naar huis wanneer hun boot op een groot schip de oversteek
naar Engeland maakt. Na een dag steekt een lekkere bries op vanuit het noordoosten
en gaan de zeilen gaan omhoog. Op dag 3 (donderdag) gaat het precies zoals
voorspeld in de middag harder waaien. Deze harde wind houdt voor twee dagen aan
en maakt het leven aan boord een stuk oncomfortabeler. Voor ons, maar zeker ook
voor Ewan. Ewan kan niet kruipen omdat hij weg glijdt, lopen en staan gaat ook
niet goed. Omdat hij nu niet fijn zelf kan spelen, zijn Joost en ik volop met
hem bezig. Heel leuk natuurlijk maar soms ook vermoeiend. Maar bovenal is het
niet leuk voor Ewan. We zijn dan ook erg blij dat we de oversteek naar de
Azoren in tweeën geknipt hebben: in plaats van in circa 3 a 4 weken non-stop
naar de Azoren te zeilen, varen we nu in een week naar Bermuda met de hoop dat
we vanaf Bermuda in twee weken naar de Azoren kunnen zeilen. Na deze twee dagen
harde wind waarin we een dag met driedubbel gereefd grootzeil en een ingerolde
fok zeilen, vermindert de wind tot een heerlijke bries. Wanneer de wind
afneemt, wordt meteen de oceaandeining ook lager waardoor het echt comfortabel
en genietend zeilen wordt. Zó kan het dus ook midden op de oceaan. Ewan kan
weer klauteren en kruipen. Op zondag bakken we heerlijke croissants in de oven
en langzaam draait de wind meer naar het oosten en stevenen wij op Bermuda af.
Rond maandagnamiddag is de wind zodanig afgenomen dat wij besluiten de motor
aan te zetten. Hierdoor komen we om 8.30 uur de volgende dag aan op Bermuda.
Het toegangskanaal
tot de baai waar de douane zit, is goed betond. Voor het eerst sinds dik een
half jaar zien we weer grote groene en rode tonnen en zelfs een kardinale ton.
Het is bijna een vreemd gezicht! De toegang tot de baai is heel mooi; de
opening is smal en de lage rotswanden zijn rijkelijk begroeid met loof- en
naaldbomen. Het ruikt sterk naar bos als we er naar binnen varen, heerlijk!
Foto: Smalle toegang tot St. George’s
Harbour.
Pantoffels aan bij 25°C…om je te schamen
De eerste
ochtend na aankomst rond een uur of 7.30 zijn Joost en ik wakker en geven Ewan
in de kajuit zijn pap. Bizar of niet maar we hebben allebei KOUDE VOETEN. Dat
kan toch niet? Tot onze schaamte geeft de thermometer binnen 25°C aan. Het
temperatuurverschil met “de Carieb” is echter wel groot vinden wij. Blijkbaar
moeten we echt af kikken! Ik trek die avond daadwerkelijk mijn pantoffels aan
wat tot hilariteit bij Ewan leidt. Haha, wat heb jij nou aan je voeten lijkt
hij te zeggen…hij vindt het maar wat fraai!
Witte daken, heel veel forten en mooie
stranden
Op Bermuda
hebben alle huizen witte daken, de daken gaan vaak mee in het algehele
pleisterwerk. Blijkbaar staat Bermuda hier om bekend. Het ziet er in ieder
geval erg lieflijk uit. Voor het eerst sinds langere tijd zijn we weer op een
‘gecultiveerd’ eiland met keurig onderhouden huizen en straten. De huizen
stammen vaak uit vroegere tijden en het dorpje waar wij bij liggen is
grotendeels ‘World Heritage’. Het eiland is erg groen en vol bloemen. Ook heeft
het hele mooie stranden. De mensen zijn echt heel vriendelijk en gastvrij. Wij
vinden het wel een fijn plekje, Bermuda. We bezoeken onder andere fort
St.Catherine. Bermuda heeft wel 15 forten, en zo groot is Bermuda niet. Het
grappige is, dat Bermuda nooit is aangevallen in vroegere oorlogen. 300 jaar
verdedigd maar nooit aangevallen. Zou dat komen door de dreigende werking van
zoveel forten…? Toch zijn er veel soldaten op het eiland omgekomen maar dan
vooral door de gele koorts, niet door kogels of zwaarden.
Foto: Eén van de prachtige baaien van
Bermuda.
Foto: Romantische plekjes.
Foto: The “Unfinished Church”, toeristische trekpleister in St. George.
Foto: Prachtige zonsondergang over de witte
daken van Bermuda.
Vertrek naar de Azoren
Wij vinden het
momenteel erg puzzelen om een geschikt moment te vinden om naar de Azoren over
te steken. Er is geen sprake van een stabiel weerbeeld. Het Azoren Hoog, wat
normaal gesproken nu stabiel bij de Azoren moet liggen, is er al lange tijd
niet. Lage druk gebieden komen en gaan en onderweg zullen we goed in de gaten
moeten houden hoe deze lage druk gebieden zich ontwikkelen. Er kan namelijk heel veel wind en daarbij
horende golven in zitten. Soms ook gepaard met regen en onweer. Daar tegenover
staat dat er ook periodes en gebieden met heel weinig tot geen wind zijn voorspeld.
De oversteek wordt dus een kwestie van middelen tussen de gebieden met weinig
wind en de lage druk gebieden met veel wind. We vinden dit de spannendste
oversteek tot nu toe. Na veelvuldig overwegen hebben we besloten om maandag 19
mei te vertrekken. Volgens de voorspellingen zijn er de komende 10 dagen geen
lage druk gebieden die ons echt in de weg liggen, waarschijnlijk zullen we
zelfs veel op de motor moeten varen. We hopen de oversteek in ca 14 dagen te
kunnen maken. Volgens
ons computerprogramma zou dat moeten kunnen… we zullen zien!
Foto: Gezellig met papa proosten.
