Blog British Virgin Islands – Bye bye bikini

Hiep hiep hoera, Ewan wordt 1 jaar!

Op 7 april wordt Ewan 1 jaar oud! Helemaal trots zijn wij, op Ewan en op onszelf. Dit jaar is zo goed gegaan. We organiseren voor Ewan een klein partijtje en nodigen bevriende zeilers uit. Ewan krijgt taart met kaarsjes en wordt verwend met cadeautjes. De boot hangt vol vlaggetjes. Hij begrijpt niet echt wat er aan de hand is, maar hij vindt het wel gezellig en de plak cake gaat snel bij hem naar binnen. Voor de ballonnen is hij bang, die mogen niet te dicht in de buurt komen.

Van ons krijgt Ewan een loopfietsje/loopauto. Aan boord is er niet heel veel plek om erop te rijden maar in de dorpjes die we aan doen wel. In de winkel, bij de aanschaf, zat hij al glunderend op de loopauto.

Ondertussen loopt Ewan al graag terwijl hij met twee handen de onze vasthoudt. En langzaam aan oefent hij nu met maar één hand vasthoudend. Ook kan hij de trap opklimmen, soort van nieuwe hobby. Erg leuk maar voor ons ook wel lastig haha.

Foto: Taart met kaarsjes.

 Foto: Ewan met zijn loopauto in de kuip.

 

 

Foto: De boot vol vlaggen.

 Foto: Ewan stuurt de bijboot, oefenen op ’t droge.

Duiken en snorkelen

De British Virgin Islands is een rotsachtige groene eilandengroep. Het aantal verlaten witte stranden met palmbomen valt ons ietwat tegen maar ik denk dat dat komt doordat we al zo verwend zijn met mooie plekken en ankerbaaien. De eilanden liggen dicht bij elkaar wat betekent dat we onze tochtjes niet hoeven te plannen. ´s Ochtends bekijken we rustig of we ergens anders heen gaan. Hoogstens een paar uur varen en dan zijn we op een nieuwe plek van bestemming. De ankermogelijkheden zijn hier legio. Ook kun je ontzettend mooi snorkelen en duiken, het mooiste tot nu toe vinden wij. Op Iguana Island en Camanou zijn twee diepe ankerbaaien die wel een kraamkamer voor vissen lijken. Letterlijk hele zwermen babyvisjes vormen een langgerekt gordijn waar je soms nauwelijks door heen kan kijken. Vele vissen zien we, waaronder erg grote (ca 1 meter) Tarponnen. Best even schrikken de eerste keer… ´die Tarpon is toch niet de mama of papa van al die babyvisjes…? Gelukkig bijten ze niet haha. Ook het koraal is hier erg mooi, vol kleur, verschillende soorten soms flink in omvang gegroeid. En ook weer schildpadden genoeg, die blijven mij fascineren. Zeker snorkelend een zwemmende of grazende schildpad aanschouwen is fenomenaal.

 

Foto: Prachtig uitzicht over Gorda Sound vanaf terras mét zwembad.

 

Foto: Panorama uitzicht over Gorda Sound.

 

Foto: Paaseieren speurtocht op tweede paasdag (naar nogal gesmolten eitjes), Norman Island.

 

Foto: Glashelder water, schaduw van onze boot is op de bodem te zien, Norman Island.

 

Foto: Prachtige rotsformaties bij The Baths, Virgin Gorda.

 

Foto: Grote man op grote rots, The Baths.

 

Foto: Eén van de grotten bij The Baths.

Ik heb EINDELIJK weer gedoken! Hier zijn een aantal hele mooie duikspots. Omdat ik alweer 6 jaar niet gedoken had, ben ik eerst met buddy Marijn (van de Cassandra) vanaf de kant gaan oefenen met mijn eigen kleine onderhoudsflesje lucht. Tot ca 4 meter zijn we geweest maar het was al mooi. Ook ging het goed en alle spullen werkten naar behoren. Daarna een echte duik gemaakt bij de RMS Rhone, een Engels postschip dat hier voor de kust ooit vergaan is. Wat is duiken fantastisch! Het schip is mooi met veel verschillende soorten kleurrijk koraal begroeid. Grote tubes en kommen maar ook veel vissen. Hmmm dit smaakt naar meer.

 

Foto: Buddy check in de bijboot.

Teenie Weenie

Tja…. De foto zegt al genoeg vrees ik. Ik kan natuurlijk schrijven dat het zeilschip dat je ziet, de onze is. Voor ons schip moet je echter iets beter kijken. Zie je de soort Optimist langs het grote zeilschip? Dat is nou onze boot. Schoon aan de haak 13,10 meter lang om erg precies te zijn. Hier stelt dat dus vaak niets voor! De megajachten zijn soms wel een lust voor het oog vinden wij en met name het verschil in omvang is en blijft verbijsterend. Ach, het enige wat wij soms missen is een groter bed en onze afwasmachine … wat hebben we het goed!

 

Foto: Mega zeiljacht vaart voorbij ons scheepje om te gaan ankeren.

 

Foto: Mega zeiljacht met ons mooie scheepje op de voorgrond.

Bye bye bikini

Wij gaan vertrekken uit de British Virgin Islands. Wij zullen via Bermuda naar de Azoren varen. Dit betekent bye bye warme bries van 30°C, bye bye warm zeewater van 26°C en daarmee ook bye bye bikini (of zwembroek). De afgelopen maanden hadden we de hele dag onze bikini of zwembroek aan. Beetje frissig ’s avonds? Ach, trek een hemdje aan. Ewan liep de hele dag in zijn luier met een slabbetje om. Heerlijk!! Het zal straks niet meer gewoon zijn dat er pelikanen rondvliegen als ware zij eenden. Dag azuurblauw water vol gekleurde visjes, we gaan het allemaal missen.

Op de Azoren is het nog steeds gemiddeld 20°C, dus we mogen niet klagen. Maar het voorbereiden op de reis naar de Azoren betekent ook dat wij terug gaan naar Nederland. Na een paar weken Azoren zullen we richting Frankrijk en/of Engeland vertrekken en vervolgens gaan we…. Naar huis!

Het gevoel naar huis te gaan was even wennen maar ik heb er zin in. Ook al laat ik prachtige zeilavonturen voor wat ze zijn. Weer familie en vrienden zien, ja! Ik kan zowaar een huis waarderen dat niet schommelt of voor anker gelegd moet worden. Ik heb er zin in dat Ewan met zijn nichtjes en neefjes kan spelen en vriendjes kan maken op de crèche (en zowaar ontdekt dat er heel veel leeftijdsgenootjes zijn). Ik krijg zin om weer aan het werk te gaan. Fulltime ‘mama zijn’ is fantastisch maar ik begin te verlangen naar enige intellectuele uitdaging; geprikkeld worden om naar meer te streven, samen een goed resultaat te bereiken. Alhoewel…het afgelopen jaar is mijn laatste, en zeker niet het minste, goede resultaat geweest, ons resultaat (smile).

 

 

Foto: Joost in de mast, controle van de mast en verstaging voor vertrek.

Stranden op Barbuda en Boeings op Sint Maarten

Lange, witte en verlaten stranden op Barbuda

Na Guadeloupe zeilen we via Antigua naar Barbuda, een eiland ten noorden van Antigua met prachtige verlaten witte stranden, turkoois water en zeer weinig toerisme. Er is een klein vliegveld waar alleen lokale maatschappijen op vliegen, er zijn slechts een paar hotels en ook de meeste zeilers slaan Barbuda over omdat het enerzijds niet op de route ligt en anderzijds omdat je er niet kunt uitklaren.

Als je naar Barbuda zeilt, moet je formeel terug naar Antigua om uit te klaren en dat willen we niet. Na wat puzzelen besluiten we een gok te nemen; we klaren op Antigua uit en gaan door naar Barbuda. Uiteindelijk zullen we over 1,5 week pas op een nieuw eiland inklaren. We zien wel hoe moeilijk een ambtenaar gaat doen.

Barbuda blijkt dit risico zeer de moeite waard. We gaan voor anker aan de westkant, halverwege het eiland. Het water is hét meest turkoois tot nu toe en het strand is echt eindeloos lang, superwit met soms een vleugje roze. Ergens veel verder op staat een klein hotel,  op een grote afstand bij ons vandaan liggen een paar medezeilers en verder is er niets dan rust en het geluid van de branding. Ahhh, dit is wat we hoopten. Geniet maar van de foto’s, we hebben er geluierd en er valt niet veel over te schrijven haha.

 

Foto: Panorama uitzicht vanaf het strand met onze boot op de achtergrond.

 

 

Foto: Barbuda een platte pannenkoek.

Foto: Zo zien wij er tegenwoordig uit.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Foto: Onze voetsporen....

 

Super super jachten op St Barths

Op 28 maart worden we ‘s ochtends vroeg wakker door Ewan maar ook door een enorme oceaandeining die ons zowat uit bed rolt. De wind is, zoals voorspeld, aangetrokken en dat maakt onze ankerplek geen pretje. We besluiten meteen te vertrekken naar St Barths. Wij zijn niet de enige: bijna alle voor anker liggende boten vertrekken plotsklaps. Het is een heerlijke zeiltocht met een goede wind van achteren. We zeilen alleen op ons grootzeil tot vlak voor St Barths, daar veranderen we van koers en haalt een zeilboot ons in wat Joost doet besluiten de fok ook uit te rollen zodat we de andere boot weer kunnen inhalen. Een wedstrijdje kun je overal houden haha.

We kijken onze ogen uit in St Barths. Er liggen wel zeker 30-40 super jachten of super prachtige jachten. Het is ook kneiterdruk, door vele ‘gewone’ boten. De Bucket regatta blijkt hier nu te zijn en deze is alleen voor de grote jongens. Jeez, hou gaan we hier een plekje vinden? Na een uur(!) rondvaren, zoeken, inschatten en goed kijken hebben we geen goede plek dicht bij de kant kunnen vinden. Alles in deze baai is vol. We zijn genoodzaakt om te ankeren meer buiten op in de baai, waar de oceaandeining vrij heftig is.

Deze deining blijkt heftiger dan we dachten. De achterkant van de boot maakt zulke klappen, dat het zeewater door de loospijpen omhoog de kuip in sproeit. Ook ligt de boot hard te rukken aan het anker wat veel kabaal maakt in de voorpunt waar Ewan slaapt. Ewan gaat wel goed slapen maar wordt rond twaalf uur ’s nachts wakker en kan dan niet meer de slaap vatten. Uiteindelijk valt hij een paar uur later bij mij in bed in slaap. Wat een rotplek, wat een rotnacht! Zo gauw het licht wordt, lichten we het anker en vertrekken naar Sint Maarten. Dan maar niet inklaren op de Franse computer in St. Barths!

Boeing 747 en shoppen op Sint Maarten

Na een vlotte zeiltocht komen we lekker vroeg in de middag aan op het Nederlandse deel van Sint Maarten en gooien het anker uit in Simson bay zonder storende oceaandeining.  Dit is beter. Een uurtje later komen Ben en Elly van White Spirit langs zij. Het blijkt dat onze Nederlandse vrienden nog allemaal op Sint Maarten liggen. Kunnen we weer eens even borrelen en krijgt Ewan weer eens andere mensen te zien dan onszelf. Het inklaren blijkt geen probleem gelukkig. 

Om nog even gezellig bij White Spirit te borrelen besluiten we in de lagoon te gaan liggen. Uiteindelijk ankeren we bijna recht aan het einde van de startbaan van het vliegveld. Geen goed plan! Alhoewel Ewan er snel aan gewend is en gewoon slaapt, wij vinden het niet bepaald rustgevend, zeker niet als de KLM en Air France boeings opstijgen. Dus gaan we een paar dagen later op weg naar Marigot, gelegen in het Franse deel van Sint Maarten. Tijdens dit tochtje houden we even vaart in bij het vliegveld. De vliegtuigen landen hier spectaculair, vlak over het strand en dan touchdown! Het is een heel toeristisch gebeuren omdat de vliegtuigen echt heel laag over vliegen en er liggen zelfs tonnen in het water zodat je met je boot niet te dicht bij komt. Gelukkig vliegt de KLM netjes op tijd en zien we zoals gehoopt de grote Boeing 747 indraaien om te landen. Wow, hij vliegt recht over ons heen, echt groot! Wij varen nog op enige afstand zodat het geluid Ewan niet aan het schrikken maakt en dat is zeker goed, wat een kabaal op het standje!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Foto's: Overvliegende Boeing 747.

In Marigot huren we een auto voor een dagje en doen heel veel boodschappen in een megawinkel voor een goede prijs. We zijn nog een paar uur op zoek naar een nieuwe gasfles en ook crossen we wat over het zuidwestelijke deel van het eiland maar dit kan ons eigenlijk niet bekoren. Veel de druk en industrieel. We zijn al ontzettend verwend natuurlijk en Barbuda zit nog fris in ons geheugen.

Ons plan om niet lang in Sint Maarten te blijven wordt waarheid. Op 4 april zetten we zeil naar de British Virgin Islands….klinkt veel beter toch? Op naar tropische stranden en snorkelen!

Guadeloupe - verkenning met auto

Les Saintes

Na Martinique zeilen we door naar het tevens Franse eiland Guadeloupe, een prachtig vlindervormig eiland. Op 4 maart komen we aan bij de eilandengroep Les Saintes, gelegen ten zuiden van Guadeloupe. Deze eilanden hebben veel mooie ankerbaaien en zijn leuk om op te wandelen. Op bijna elk eiland ligt wel een fort, uit de tijd dat de Fransen en de Engelsen om de Caribische eilanden streden. Bij twee eilanden liggen we een paar dagen en maken bij beiden de zeer steile klim naar het fort. Ik ben best trots dat we het beide keren halen, en ben echt bek af.

 

Foto: Ewan in kanon bij fort Napoleon.

 

Foto: Uitzicht bij fort Josephine.

 

Van superjacht tot wrak

In dit gebied zeilen echt heel erg veel superjachten. Indrukwekkend om te zien. Het schijnt dat hoe noordelijker wij komen, hoe witter de stranden worden en hoe meer superjachten er varen. De superjachten variëren van grote moderne motorboten, grote moderne privé zeilschepen tot onwijs grote drie à vier à vijfmaster zeilschepen. Op deze boten zien we altijd wel een crew en het valt ons op dat deze superjachten vaak in de avond vertrekken: wij denken dat de eigenaren ’s nachts gevaren worden terwijl zij slapen en dan ’s ochtends wakker worden bij een ander wit strand. Hoe luxe is dat?! Alhoewel je dan wel mooie zeiltochten mist….

Feitje:  De superzeiljachten hebben zo’n hoge mast, dat zij een rood toplicht moeten voeren om het vliegverkeer (!) te waarschuwen voor de hoogte van de mast.

 

Foto: Grote vijfmaster bij Les Saintes.

Naast de prachtige superjachten valt ook het grote aantal scheepswrakken in dit zeilgebied op. Vanaf Martinique liggen er redelijk tot veel wrakken van schepen die, vermoeden wij, ooit in een orkaan hier gesneuveld zijn. Vaak terwijl het schip voor anker lag. Er wordt dan ook sterk aangeraden om je schip tijdens het orkaanseizoen buiten het orkaangebied (bijvoorbeeld meer in het zuiden bij Curacao o.i.d.) te leggen…. In Nederland zouden deze wrakken netjes en ordelijk worden opgeruimd. Hier is dat niet zo of niet geheel zo (wat er misschien al is verwijderd weten wij niet). Sommige wrakken zijn best interessant en Joost gaat wel eens op onderzoek uit.

 

Foto: Scheepswrakken bij Marin te Martinique.

 

Foto: Scheepswrak bij Les Saintes.

 

Toet toet, in de auto!

In Guadeloupe gaan we onder meer voor anker bij Îlets à Goyaves (Pigeon Island), twee kleine eilandjes aan de westkust die Jacques Cousteau tot onderwater natuurreservaat heeft gemaakt. We snorkelen hier en zwemmen met Ewan. Het snorkelen is inderdaad erg mooi en leuk omdat je rondom het kleinste eiland kunt zwemmen. Na een dagje vertrekken we, met een tussenstop bij het plaatsje Deshaies, naar Îlet de Fajou ten noorden van Guadeloupe. Dit eiland ligt in de grote zeekom tussen beide ‘vlindervleugels’ en achter het eiland is het lekker beschut liggen. We ankeren in turkoois water, het is echt prachtig! We liggen er alleen voor anker en genieten met volle teugen. Een paar dagen later hoppen we op 18 maart naar Baie Mahault, ook in het noorden van Guadeloupe. Er liggen hier geen toeristen voor anker, we zijn de enige, wat fantastisch! Op deze zeer beschutte plek liggen we als een huis, helemaal stil! Heerlijk!

Foto: Ankeren in turkoois water bij Îlet Fajou.

 

Foto: Joost met Ewan op Îlet Fajou bij mangrove bossen.

 

Foto: Vlak voor zonsondergang is het ook al prachtig.

 

In Baie Mahault, een leuk plaatsje met mooie oude Frans koloniale gebouwen en gekleurde creoolse huizen, huren we voor drie dagen een auto om Guadeloupe te verkennen.  Eigenlijk hebben we mazzel dat we dat we aan een huurauto kunnen komen. Omdat Baie Mahault niet toeristisch is, vinden we in het plaatsje zelf geen autoverhuurbedrijf. De tourist office is ook niet te vinden…. Uiteindelijk vragen we bij een autogarage of we misschien daar een auto kunnen huren. Dat kan niet maar zij bellen wel even rond voor ons (erg handig omdat wij zelf geen Frans spreken). Een uurtje later worden we ter plekke opgehaald door een verhuurbedrijf. Als we bij het verhuurbedrijf aankomen, schrik ik wel even. Het is eerder een autosloop dan een autoverhuur…. Hmmm, was het daarom zo goedkoop? Maar de mensen zijn erg vriendelijk en we worden naar een net kantoortje gebracht.  Uiteindelijk huren we een auto met vele gebruikssporen (kapotte buitenspiegel, stootrand bij rechterdeur moet regelmatig even aangedrukt worden, e.d.) maar geen ernstige zaken en mét een kinderstoel.

We rijden met name op het linkereiland rond; Basse-Terre. Dit eilanddeel is begroeid met fantastisch mooi regenwoud. We rijden naar Bains Jaunes, warm water baden gevuld met vulkanisch verwarmd water. Deze baden liggen onder aan de vulkaan La Soufrière. In de baden, buiten in het tropisch regenwoud, zijn maar een paar toeristen en wij nemen ook een duik. Het is heerlijk!

 

Foto: Badderen in Bains Jaunes.

 

Foto: Even boodschappen doen.

Daarna rijden we naar Chutes du Carbet, de langste waterval van de Carieb. Om deze te bereiken moeten we eerst een half uurtje steil afdalen door het onwijs mooie tropische regenwoud lopen. Wow, het regenwoud is prachtig en we moeten stiekem denken aan de Efteling die het niet slecht gemaakt blijkt te hebben. De waterval is zo ontzettend lang dat mijn mond openvalt. Dit is echt de hoogste val die ik tot nu toe gezien heb. En hij is prachtig!

 

Foto: Chutes du Carbet.

 

Een andere dag besluiten we een toeristische route te nemen dwars over Basse-Terre en dwars door het regenwoud.  Lekker makkelijk in de auto hihi. Onderweg stoppen we voor een wandeling door het regenwoud en strijken rond lunchtijd neer op de rivierbedding van een klein riviertje door het regenwoud. Het is hier wederom prachtig! Onder de Fransen is dit plekje ook welbekend want er wordt naar hartenlust gebarbecued (het is zondag) en de kinderen spetteren in het water. Dit is genieten zeg!

Maar we willen nog iets anders zien, dus weer op pad. We rijden naar Saut de la Lézarde. Om er te komen moeten we een steile afdaling maken door wederom prachtig regenwoud (ik kan er geen genoeg van krijgen haha). Helemaal beneden bij ‘de Saut’ blijkt het betoverend; een waterval stroomt in een brede halve boog naar beneden. Ewan is ook helemaal onder de indruk. Helaas hebben we onze zwemkleding in de auto laten liggen dus moeten we volstaan met pootjebaden. Het uitzicht blijft adembenemend.

 

Foto: Saut de la Lézarde.

Och, een auto is een werelduitvinding! Lekker snel en makkelijk, echt even genieten. De laatste dag laden we de auto helemaal vol met boodschappen, tanken de boot vol drinkwater en zijn we klaar voor ons vertrek naar Antigua.

Eerste pasjes van Ewan

De ontwikkeling van onze kleine Ewan lijkt de laatste weken in een stroomversnelling te zitten. In de maand februari is hij zelf gaan zitten, zelf gaan staan en heeft hij zijn eerste stapjes gezet! Wij helemaal trots. Staan is nu zijn favoriete bezigheid, of spelen met dingen van papa of mama (vooral niet zijn eigen speelgoed). Dat hij kan staan maakt het voor ons wel een stuk lastiger. Hem even wegleggen op de neergelaten tafel kan niet meer. In no-time is hij tot de rand gekropen en staat hij op het punt op de grond te vallen. Wat extra kussens helpen maar nu staat hij op de bank in de keuken te kijken. En de kraan open te doen waardoor het aanrecht vol water loopt en uiteindelijk ook de koelkast (niet zo leuk) of de zeep of afwasmiddel te pakken…of in de vuile vaat te graaien. Opvoeden blijkt een hele klus… nu al! Een keer nee blijkt zeker niet voldoende.

Hij vindt alles leuk en veel wordt aan een intensieve inspectie onderworpen. Soms gaat hij heel precies met zijn kleine vingertjes te werk. Ewan gaat zo heerlijk vrolijk door het leven. Hij kan in zijn handjes klappen, zelfs 1 keer met geluid. Wij zingen dan vrolijk ‘klap eens in je handjes blij blij blij…’. Prachtig vindt hij dat. En we worden ’s ochtends wakker met een lieve lach van Ewan vanuit zijn bedje naar onze slaapkamer.  Af en toe laten we hem naar Bumba kijken. Het principe van een beeldscherm moet hij nog bevatten. Als bijvoorbeeld Bumba rechts uit beeld rent, gaat Ewans blik nog verder naar rechts om Bumba te zoeken. Net als met Skype, dan wil hij achter het beeldscherm kijken waar de mensen zijn.  Goed onderzoeken wat je denkt dat je ziet.

 

Foto: Ewan aan het roer.