dinsdag 27 augustus 2013

Ria's Baixas en ria de Muros e Noia

Wanneer de wind voldoende is afgenomen zeilen we met bakstag wind naar de volgende ria: Muros e Noia. Met dit tochtje verlaten we de Costa da Morte (zo genoemd vanwege de ruwe rotskust waar het weer snel om kan slaan, met relatief weinig beschutte plekken) en zeilen het gebied de Ria's Baixas in. Deze vier ria's bieden veel meer beschutte plekken dan de Costa da Morte. Drie ria's worden van de zee beschut door een of enkele eilanden gelegen in de opening. Het schijnt dat elke ria zijn eigen charme heeft: wij zijn benieuwd!

Ria Muros e Noia is de eerste van de vier ria's en heeft geen eiland voor de kust. Als eerste bezoeken we Muros, een boven verwachting mooi stadje met een omvangrijke oude dorpskern. Langs het water zitten veel restaurantjes en in het weekend wordt er weer feest gevierd. Er staat een grote tent op de boulevard waar muziek en eten is. Blijkbaar is een kleine doedelzak een traditioneel lokaal instrument. We bezoeken het stadje meerdere malen, kletsen nog wat met onze Engelse medezeilers, Dan en Charlotte, en vertrekken dan via Portosín naar Noia.

Noia is over het water alleen te bereiken via een smal kanaaltje dat bijna droogvalt met laag water. Wij ankeren vlak voor dit kanaaltje in een dieper stuk en gaan met de bijboot naar Noia. We komen ca 1,5 uur na laag water aan en het water staat net hoog genoeg om met de bijboot langs de kant af te meren. Noia is tot onze verbazing de eerste echte, zij het kleine, stad die we sinds La Coruna aan doen. Het centrum is groot en bijna volledig behouden. In een parkje geven we Ewan zijn fles. Met grote ogen kijkt hij om zich heen. De grote boom waaronder wij zitten vindt hij reuze interessant. Op de terugweg zien we een grote supermarkt bij het water en laden even later een mega vol winkelwagentje in de bijboot. De wind is echter best aangetrokken en staat tegen. Met de diep geladen bijboot schiet het niet op en we worden harstikke nat. Het water sproeit met elke golf over ons en de boodschappen heen. Daarom worden Ewan en ik halverwege bij de jachthaven afgezet (scheelt toch weer 70 kg) en worden met een lege boot opgehaald en scheuren droog in plané naar onze boot. Even later vertrekken we om in rustiger water bij een eilandje ontspannen te ankeren.
 
 
Foto: Joost en Ewan tijdens onze siësta onder prachtige palmboom.