Op 30
oktober willen we oversteken van Gran Canaria naar Tenerife. We weten dat de
wind tussen beide eilanden erg toeneemt in snelheid, tot zo’n 15 knopen extra
(een zogeheten acceleratiezone). We
vertrekken vanuit Pasito Blanco rechtstreeks naar het zuiden van Tenerife. Mijn
god, wat een wind en wat een golven! Het stormt bijna tussen de eilanden. De gemiddelde windkracht is 7 bft, variërend
tussen 6 en 8 bft, de wind komt schuin van voren. Het is echt hakken en ik heb
ook nog de griep, niet fantastisch dus. Ook schiet het voor geen meter op. We
besluiten om te keren, dit is geen doen. We leggen aan in Puerto Mogan. Omdat
er niemand van de haven aanwezig is, leggen we de boot in een vrije box. Als we
later willen gaan betalen, blijkt de haven hartstikke vol. De plek waar wij
liggen, mogen we niet liggen omdat de ligplaatshouder over twee dagen terug
komt (??? Kunnen we er nu toch liggen zou je denken). Alleen omdat we een baby
hebben, zo zegt de havenmeester, worden we niet de haven uitgegooid. We mogen op
een ander plekje liggen tot vrijdagmiddag,
1 november. De havenmeester is daarbij erg bot, wat een gezeur hier vinden we.
Als ik niet ziek was, waren we meteen weggaan. Maar goed, ik ben ziek en ben
heel blij dat we even stil liggen.
Ik wordt alleen
nog niet (snel) beter en die wind blijft
hard waaien de komende dagen terwijl mijn ouders al snel aankomen. Uiteindelijk
besluiten we op 1 november over te steken met als strategie dat we eerst langs
de kust van Gran Canaria 15 mijl richting noorden varen. Langs de kust is de
wind minder hard. Daarna zeilen we met de wind van zij naar het zuiden van
Tenerife. Met de wind en de golven schuin van zij zou het te doen moeten zijn
ondanks dat de wind niet minder is geworden. En dat blijkt ook, het gaat beter
dan de eerste poging. Alleen ik ben toch echt ziek. De hele reis lig ik op de
bank binnen, twee keer overgegeven. En ondertussen ook voor Ewan zorgen. Joost moet het buiten in zijn eentje rooien.
Hij moet met de hand sturen omdat de golven zo groot zijn en van zij komen, dat
de stuurautomaat dit klusje niet kan klaren. Geradbraakt komen we aan maar wel
blij dat we het gehaald hebben. Door de harde wind is het wel een
verbazingwekkend snelle overtocht. Met een gemiddelde snelheid van 8 knopen
(normaal gemiddeld 6) zijn wij naar Tenerife geracet. We varen direct naar de
haven waar mijn ouders een appartement op loopafstand hebben. Deze haven,
Puerto Colón, is echter hutje mutje vol. Pfff, het is ondertussen al 18.00 uur.
In een andere haven nabij worden we als
toerist niet toegelaten. Dan maar voor anker, uiteindelijk gooien wij vermoeid
om 19.30 uur het anker uit.
De volgende
dag, 2 november, varen we nogmaals naar Puerto Colón. Misschien is de
havenmeester er overdag en komt er over een paar dagen een plek vrij. Daar zien
we mijn ouders. Zo fijn om hun op de kade te zien staan. Op de plek van een
dagjesboot leggen we tijdelijk aan. Even knuffelen en koffie drinken. De havenmeester
blijkt er niet te zijn op zaterdag, maandag kunnen we bellen. ZUCHT… waar
vinden we nu een plekje in een haven? De wind waait hard om het eiland en de
deining is fiks: niet comfortabel ankeren vinden wij en ook niet prettig om je
boot een dagje achter te laten. Na wat bellen vinden we een plek in de haven
San Miguel aan de zuidkust van Tenerife (eindelijk!!). Mijn ouders besluiten
een auto te huren zodat we elkaar makkelijk kunnen zien.
Foto: Ouders Marije met Ewan.
De dag erna,
als wij ons in de haven geïnstalleerd hebben, komen mijn ouders langs met gebak
en cadeautjes voor mijn verjaardag. Heel erg leuk en gezellig. Ze hebben zelfs
speculaas meegenomen alvast ‘van’ Sinterklaas! De dagen erna verkennen we samen
het eiland. We bezoeken mooie dorpjes, het vulkaan landschap rondom de vulkaan
de Teide, toeristische boulevards en opa en oma knuffelen veel met Ewan. Het is
genieten voor mij om zo’n stukje thuis even om mij heen te hebben. Het afscheid
na een week is goed, ook wel moeilijk, maar het is tijd voor ieders eigen weg.
Wij blijven
nog twee dagen op Tenerife. Onze volgende bestemming is La Gomera, ook een
Canarisch eiland. De wind waait nu nog te hard vinden wij. Als de wind is
afgenomen is het ook weer tijd voor iets nieuws!
Foto: Uitzicht op vulkaan de Teide, de hoogste vulkaan van de Canarische eilanden.
Foto: Vulkanisch landschap van Tenerife.
